@Cor: de beschrijving is niet heel duidelijk, maar de situatie was ook niet heel duidelijk. Maar in ieder geval duidelijk genoeg om de hesitatie te registreren voor mij. Setting: het was de tweede helft, wij stonden 22 imps voor. Vlak daarvoor hadden wij via een tamelijk langdradig biedverloop 6
geboden en gemaakt. Tegenstanders lieten merken niet erg van langdradige biedverlopen te gediend te zijn (‘zo wordt het nog een latertje!’). LHO was dus al een beetje knorrig. Er stond geen koffie op tafel en meneer zat met zijn rug naar de charmante bardame. Nog nooit eerder tegen hem gespeeld, hij kwam minzaam over, had een klein baardje en verzorgde handen, tamelijk nette schoenen. De volgende ochtend moest hij vroeg weer uit de veren. Er werd geen alcohol genuttigd.
Nu die 6
. Ik legde uiteraard A en speelde kleintje, rechts kleintje. Toen ging ik toch maar eens nadenken. Zowel nadenken met VB als nadenken met B sec lijkt niet heel ethisch. In mijn theorie heb je in deze situatie drie typen spelers: (I) de handige minder ethische speler en (II) de anderszins minder ethische speler en (III) de niet noodzakelijk minder ethische speler die nog namijmert over hoe het in slag 3 van spel 16 beter had de. Als je gaat nadenken met VB behoor je natuurlijk tot categorie II. Dus ik probeerde wat eerdere acties van hem door mijn hoofd te laten gaan en schatte hem in op type I of III. Snijden dus! Dat werkte gelukkig. Aan de andere tafel zaten ze ook in deze onzalige 6
maar daar speelde de leider in de eerste troefslag ongelukkerwijs klein naar de H, waarna je altijd down gaat.
Na dit spel vroeg LHO mij waarom ik nadacht: ‘je had toch geen enkele keus?’… dank voor de goede tips! Ik ga binnenkort zeker een keer koffie over de arbiter gooien. Verder zit ik zelf meestal ook niet meer in comfort zone als tegenstanders daar niet in zitten.
