Door Floris
Helaas, het tweede team van Dombo ligt na de eerste ronde al uit de Elfersbeker. De uitwedstrijd tegen Boxmeer ging hopeloos verloren. Een verslag van een verdrietige verliezer.
Even een sfeerimpressie. Boxmeer ligt vijf kwartier rijden van Utrecht. Dat is dus een flinke afstand voor een doordeweekse avond. Persoonlijk heb ik het niet zo op dit soort interlandwedstrijden, aangezien ik dagelijks een afspraak met de wekker heb om 6.30… Maar goed, je moet wat over hebben voor je cluppie niet waar?
Het spektakel vond plaats in een restaurantje aan een doorgaande weg. Een parkeerplek vinden leek bijna net zo’n lastige opgave te zijn als een 27-puntsslem bieden (zie verderop). Persoonlijk parkeer ik het liefst asociaal. Gewoon omdat het kan. En aangezien er niet héél duidelijk stond dat ik met mijn witte Aygo de ingang niet mocht blokkeren, slaagde ik daar glansrijk in.
Ik stapte het restaurantje binnen. Er waren twee zalen: een grote en een kleine. Doordat ik in de grote zaal in een flits grote hoeveelheden grijze watergolven waarnam, liep ik reflexmatig daar naar binnen. Dat moest de bridgeclub zijn niet waar? Nee dus. In de grote zaal bleek die avond de bingo plaats te vinden. In de kleine zaal stonden een stel wat oudere mannen die mij vriendelijk groetten. Een van hen vroeg of ik een parkeer plek gevonden had. Terwijl ik uit mijn ooghoeken zag hoe een bingo-ganger haar Joke-Bruijs-scootmobiel om mijn witte wagentje aan het wurmen was, glimlachte ik dat dat prima gelukt was. Uiteindelijk bleken overigens alle domboers hier in te slagen, waardoor de wedstrijd nog redelijk op tijd kon beginnen.
De bingo begon helaas ook op dat tijdstip. Nu zijn die hossende judoka’s op maandagavond al afleidend, maar dit was nog erger. Gedurende uren werden in de andere zaal de bingogetallen omgeroepen. Uiteraard gebeurde dit op geluidsniveau Beter Horen. Best irritant als je steeds tot 13 probeert te tellen, en iemand anders scandeert steeds “6… 45… 31…”. En dan hoop je maar vurig dat er niemand met een foute bingo aan komt zetten en een liedje moet gaan zingen…
Goed, genoeg gezwets. De wedstrijd: ik verklapte net al iets over een 27-punts slem. Dit is ‘m:
♠ AHxx
♥ Ax
♦ x
♣ AHVBxx
♠ VBxx
♥ Hxx
♦ xxx
♣ xxx
Frits en ik hebben altijd onze mond vol over precisie, maar dan moet je dit soort slems wel bieden:
N (Frits) | Z (Floris) |
1♣ (16+) | 1♦ (0-8) |
3♣ (echt + extra’s) | 3♦ (relay) |
3♠ (echt, 4-krt) | 4♠ (niets te melden) |
5♣ (extra’s, contr.) | 5♥ (controle) |
5♠ | Pas |
Au! Frits zet er goed het gas op maar kan niet én achter ♥H én achter ♠V komen. Hij rekent na 5♥ niet op de ideale hand (terecht, met xxxx, Hxx, xxx, xxx biedt ik hetzelfde), en vind het na 2x overwaarde tonen wel mooi geweest. Ik heb op mijn beurt geen zin om iets te ondernemen met 6 puntjes en een 4333. Blackwood in plaats van 5♣ helpt ook niet, omdat je na het 5♦-antwoord (0 of 3), niet alle antwoorden op koningen/troefvrouw vragen kan verdragen. Kunnen jullie dit wel bieden? Misschien als je na 1♣ – 1♠ met 4♦ een splinter met schoppensteun kan aangeven? Dan moet maat wel verplicht zijn om te gaan cuen, anders zal hij met zo’n minimaal 1♠ bijbod altijd 4♠ bieden.
Toch zaten er paren in 6♣ of 6♠. Knap biedwerk of gewoon domme mazzel?
Het antwoord komt als het volgende slem zich aandient: Frits en ik zitten koud aan tafel bij twee geriatrische bridgers als deze hun gebrek aan afspraken opzichtig tonen:
(1♥) – pas – (6♥) – allen pas. Uiteraard zat er precies 6♥ in. De verklaring voor het biedverloop: de antwoorder had alleen maar Blackwood in z’n gereedsschapskist en had zelf alle azen, dus bood hij maar zes… kreun.
Boxmeer had één paar dat wel kon kaarten, getuige het volgende spel:
♠ AVxx ♥ 9 ♦ Vxxx ♣ HBTx |
||
♠ xx ♥ VBxx ♦ Axxx ♣ xxx |
N/NZ | ♠ Kxxxx ♥ Hxx ♦ H9 ♣ Vxx |
♠ Bx ♥ ATxxx ♦ BTx ♣ A9x |
N | O | Z | W |
1♦ (4+♦, 11-15) | pas | 1♥ | pas |
1♠ | pas | 2SA (invite) | pas |
pas | pas |
Tja, beetje aangetrokken misschien maar 2SA lijkt toch een redelijk contract. De uitkomst is een kleine ♦. Ik leg klein in Dummy en Oost plaats nu zijn eerste goede actie door ♦9 te zetten. Ik win met ♦B en ga even nadenken: ik ga contract als of ♠H, of ♣V goed zit. En ach, -100 is ook nog geen ramp toch? Na enig denkwerk over de juiste volgorde laat ik ♠B rennen. Oost doet het nu weer goed door deze (vlot!) te duiken. Ik trap er in, en speel ♣A, en ♣x naar ♣B. West wint met ♣V en switcht naar een onduidelijke kleine ♥. Ik ben nog steeds in de overtuiging dat ♠H goed zit en stap op met ♥A om de “gemarkeerde snit” op ♠H te herhalen. Ik zag water branden toen ♠V overgenomen werd. De oppies nemen nog 3 hartenslagen en twee ruitenslagen mee voor -200. Eerlijk is eerlijk: mooi verdedigd.
Tijd voor solobridge! Ik ben immers niet alleen met parkeren asociaal: allen kwetsbaar en in 3e positie heb ik
♠ Vx
♥ Bxx
♦ VBTxxxx
♣ x
ik besluit dat 3♦ het nog te makkelijk maakt, en open 4♦. Drie groene kaartjes later ben ik 2 down voor -200, er bleek geen enkele manche voor de tegenpartij in te zitten… Niet veel later zit ik weer in derde positie. Dit keer met gunstige kwetsbaarheid. Nu heb ik
♠ Hxxxx
♥ x
♦ xxxx
♣ xxx
“dan moet het nu maar lukken”, denk ik, en trek een Muiderbergje tevoorschijn. Opa links neemt een zeer lange (verhelderende) denkpauze. Hij legt uiteindelijk een dubbel neer. De pest met dit soort luitjes is dat ze ALTIJD gebruik maken van dit soort verborgen informatie. Al dan niet bewust. Frits verhoogt met 5 puntjes en 3 schoppetjes. Niet heel verrassend biedt de voorgepaste rechts nu spontaan de manche: 4♥. Lekker voor ze. 6♥ gemist.
Ondanks dit laatste succesje eindigde Frits en ik op -2 in de butler, waarmee we geen positieve bijdrage konden leveren aan de wedstrijd. Het werd uiteindelijk 188-152.