↑ Return to Februari 2015

Alpe d’HuZes

Een sport die bijna net zo leuk is als bridge is wielrennen. Tussen bridge en wielrennen bestaat denk ik bijna geen overeenkomst. Enkele gevleugelde wieleruitspraken om dit te illustreren:

 “Vrouwen moeten lief zijn en vooral niet aan wielrennen doen om zo mooi te blijven. De sport is te zwaar en te gevaarlijk voor vrouwen. Ik zie vrouwen liever turnen.” (G. Knetemann)=> deze uitspraak is mogelijk geen gemeengoed onder wielrenners, maar wordt wel door sommigen gehuldigd. Bridge is daarentegen denk ik vooral gevaarlijk voor huwelijken, niet specifiek voor vrouwen.

“Op boterhammen met pindakaas kun je de Tour de France niet fietsen.” (G. Knetemann) => een verwijzing naar het vele vals spelen in het wielrennen. Het wielrennen is ervan doordrenkt, tegenwoordig gaan er zelfs al geruchten over mechanische doping (= motortje in fiets). De tegenstelling met het edele bridge kan niet groter zijn. Kuch.

“Coureurs moeten niet alleen hard kunnen trappen, ze moeten er ook goed uitzien. Dat is goed voor de moraal.” (P. Post) => Wat misschien toch een overeenkomst is, is dat beide sporten een voor buitenstaanders nogal merkwaardig taaltje gebruiken. Voor bridge hoef ik dat niet uit te leggen, maar bij wielrennen is dit citaat wel een goede illustratie. Je zegt niet ‘het moreel’, nee je zegt ‘de moraal’. Gewoon omdat wijlen Peter Post het zegt. Iedereen begrijpt je dan. Punt. Ik vraag me nu ik dit schrijf af of je met bridge ook kunt linkeballen trouwens (M. Smeets). Of eerst het bordje van de ander leeg eten voor je aan je eigen bordje begint (H. Kuiper).

 

Zelf doe ik hier al een jaar of vijftien aan wielrennen. Vooral fietsen in het hooggebergte spreekt me enorm aan. Zo hebben we vorig jaar de Dolomietenmarathon gereden, een tocht over 140 km met 7 cols. Dat ging erg goed ondanks het feit dat het Nederlands Elftal roet in het eten probeerde te gooien. Door de strafschoppenreeks tegen Costa Rica lagen we pas om half twee in ons nest en de volgende ochtend moesten we er om vijf uur al weer uit voor de Maratona. (indachtig J. Zoetemelk: “De Tour wordt in bed gewonnen.”)

Maar goed, ter zake nu. Dit jaar staan we met een groep van vijf man voor een nieuwe uitdaging: deelnemen aan Alpe d’HuZes. We zijn van plan op 4 juni een aantal keer naar Alpe d’Huez te klimmen. Het doel van dit evenement is om geld in te zamelen voor KWF. De vrouw van een van de teamleden is vorig jaar overleden. Een zeer aangrijpend verhaal. Dat was voor hem aanleiding om een team samen te stellen en hieraan deel te nemen.

Je voelt het natuurlijk aankomen: voor die tocht zoeken wij sponsoren. De bedoeling is dat iedere deelnemer minstens 2.500 euro inzamelt voor KWF. Dus ik wil jullie vragen erover na te denken mij te sponsoren (en het liefst het denkproces om te zetten in een donatie)! Voor donaties heb ik een persoonlijke pagina: http://deelnemers.opgevenisgeenoptie.nl/acties/gert-jansteeg/gert-jan-van-steeg/. Mijn doelstelling is om zes keer naar boven te fietsen. Dat zal erg pittig worden; ik heb niet eerder 6000 hoogtemeters op één dag gefietst.

O ja, ook belangrijk om te melden: Zoals jullie waarschijnlijk weten is Alpe d’Huzes vorig jaar negatief in het nieuws geweest. Er is daarom nu een nieuw managementteam dat een strikt antistrijkstokbeleid hanteert, zie http://www.opgevenisgeenoptie.nl/over-alpe-dhuzes/antistrijkstokbeleid. Dit zorgt ervoor dat de volledige opbrengst van Alpe d’Huzes ten goede komt aan KWF.

Vragen? Mail mij gerust met op gurdjen@yahoo.com.